× ما منتظر صبح شب یلداییم ... style type=text/css//ashoora.ir|date begins/style=text/java src=http://www.ashoora.biz/mazhabi-projects/rooz/date.php?color1=ff0000&color2=66ff66&color3=66ff66&size=15px&size2=5px&style=inset&width=160&selected=1,1,1,1&mod=1/style type=text/css//ashoora.ir|date ends/style

آدرس وبلاگ من

vesaleyar.goohardasht.com

آدرس صفحه گوهردشت من

goohardasht.com/nunkalg

?????? ???? ?????? ???? ????? ????? ??? ????

گروهای عضو شده

یـــ ـــــ ـاد یـــ ــــ ـاران

شايد اين جمعه بيايد

بختياري ها

یاد یار مهربان

sina مشاهده تمام گروهاي

غروب آفتاب مشرقی

مرد سماوات زمین خورده است
کعبه حاجات زمین خورده است

سلسله جنبان خدا دوستان
لرزه گرفته است چرا دوستان؟

حبّه انگور چه با تاک کرد؟
مستی ما را ز چه در خاک کرد؟

برق چرا خانه الله سوخت؟
وز همه حجاج حرم ، راه سوخت

حضرت خورشید ز خود شسته دست
حجره توحید به حجره نشست

وای از این موی پریشان شده
روایت سلسله جنبان شده

رنگ خدا را ز چه نشناختند؟
قافیه را مثل حنا باختند

چند قدم رفت و زمین گیر شد
از سفر این مه به صفر سیر شد

جان دو عالم به لبش جان رسید
لرزه ز زانو لب و دندان رسید

زلف شد و پیچ شد و تاب شد
قامت او طاقی ز محراب شد

رفت و ملاقات ، ور افتاده بوده
کوه خدا از کمر افتاده بود

خالی از اندیشه محراب ها
چفت شد و بسته شد از باب ها

در کف دستش دل خود را گرفت
دل که نگو، حاصل خود را گرفت

نم نمک، از گریه چو لبریز شد
ای پسرم گفت لبش خود به خود

این پسر کیست که ماه آمده؟
یا که به خورشید گواه آمده

او جگر مرد جگر دار ماست
او پسر دلبر عیّار ماست

آمده لب ترکند از جام او
گریه کند بر غم فرجام او

غسل کرامت به دستان اوست
دفن بلّیات به دستان اوست

سر به سر از درد چه حالی شده؟
جان پدر نعل سوالی شده

بر سر دامن سر بابا گرفت
باز گریزی به فغان پا گرفت

روز حسین از همه جا سخت تر
اکبر لیلا شده خوش بخت تر

دامن خورشید به بر ماه داشت
بنده به بالین خود الله داشت

محمد سهرابی

قالَ علی بن موسی الرضاعلیه السلام :

الْمُسْتَتِرُ بِالْحَسَنَةِ یَعْدِلُ سَبْعینَ حَسَنَةٍ، وَالْمُذیعُ بِالسَّیِّئَةِ
مَخْذُولٌ، وَالْمُسْتَتِرُ بِالسَّیِّئَةِ مَغْفُورٌ لَهُ.

امام علی بن موسی الرضا علیه السلام فرموده اند :

انجام دادن حسنه و کار نیک به صورت مخفى ، معادل هفتاد
حسنه است ؛ و آشکار ساختن گناه و خطا موجب خوارى و پستى مى گردد
و پوشاندن و آشکار نکردن خطا و گناه موجب آمرزش آن خواهد بود.

وسائل الشّیعة : ج 16، ص 63، ح 20990.

دیشب آن نقاره چقدر غمگینانه می سرود فراق تو را و
تو هرگز چشمانت را نگشودی.

بعد از تو همه عیدهای سرزمین من ناخجسته اند
و جوانی من به پای کبوتران حرمت پیر می شود.

بی تو چقدر گریه های ما بی بهانه است، وقتی دستمانمان را به
شبکه های ضریحت گره می زنیم و وقتی بغض پنجره ها می شکند
و جُز چند قطره اشک چیزی روی ضریحت از ما به یادگار نمی ماند.

چشمانِ خادمان حرم، بارانی نام توست و من بی تو چگونه کوله بارِ
جوانی ام را در کوچه های بی کسی، غریبانه به دنبال خود بکشم؟

در این زندگی شلوغ و پُر همهمه شهر و روزهای پر از کار و کار و کار
تنها نشسته ام آقا، نگاهم کن! غبار گناه همه وجودم را گرفته
و ثانیه ثانیه های غربتم زیر نم نم بارانِ اشک، خیس مانده است.

در چاردیواری دلم تصویری از غم هبوط کرد.
وقتی خبر شهادتت در کوچه پس کوچه های شهرم پیچید.

خسته ام آقا! شرمنده ام.
از بی وفایی و خیانتِ حاکمانِ سرزمینم، از رسم بدِ مهمان نوازی
و از سکوتی که لابه لای ذره های وجودم پیچیده است.

آیا به من اجازه ورود می دهید ای فرشتگانِ مقیم در این درگاه؟
آیا به من اجازه ورود می دهید ای فرزند رسول خدا ص !

آیا به من اجازه ورود می دهید ای آقا، ای علی بن موسی الرضا ع
صبح نزدیک است، کسی آرام آرام در گوشم زمزمه می کند:
ولایتتان زیبامان کرد، آلودگی روحمان را گرفت

جانمان داشت در شب شهادتت مولا، در کنج صحن آسمانی تو
از غم فراقت آرام آرام می سوزد، مثل یک فانوس در کنار جاده ای بی انتها...